her parmak ucu kendi kollarýnda çýrpýnýr
sendin sanýrým
soyut kulaçlarýn üstünde
fýsýldýyordu dalgalar
her mesafe
yeni bir ten giyiyordu ertesizlerin üstüne
tekil gelgitler ise
çaðýrýyordu uzaklýklarý
ve
göðe kendini anlatmaya katýlýrken deniz
kayboluyordu kýyýlarýn hisli adýmlarý
bir de
ulaþýlmaz oluyordu nefeslere
hayal içlemlerinin damlalarý
algýlar ise her soluðun kulaçlarýna sarýlsa da
görmüyordu su içlemlerinin yutkunduðu anlarý
nasýlsa
her çýrpýnýþ
hüzün
hüzün
hem de duygular göreceli
sen bilirsin deniz
sen bilirsin
kim öle kim kala
….