bir odanýn içindeyim bir duvarýnda siyah bir tünel tam karþý duvarýnda baþka bir tünel sürekli trenler geçip gider iki tünel arasýna döþenmiþ ray üzerinde kimisi simsiyah duman tüttürür bacasýndan kimisi beyaz beyaz bir gelincik misali bazýlarý sessiz sedasýz gelip geçer önümden bazýlarý yýkýp viran eder odamý tek yönlüdür ray bütün trenler hep ayný yöne geçip giderler bir duvardan çýkar diðer duvarýn siyahýnda kaybolurlar yaðmur yaðdýrýrým bazen vagonlarýna bazen güneþ olur ýsýtýrým þimendiferini trenin bazen kasýrgalar estirir ruhum; sarsýlýr vagondaki hayaller bazen asude bir bulut olur sadece seyrederim geçiþlerini dört duvar arasýnda bir mahkum halindeyim penceresiz duvarlar örmüþler etrafýma tek meþgalem iþte duvarlardaki bu iki tünel geçip giden trenlere dokunamam tekdüze bir hengamenin ýssýzlýðýnda geçip giderler bazen hüzün býrakýrlar odamýn izbelerine bazen mutluluk kokularý hisseder ruhum ben ben mutluluk kokularýnda seni bulurken yokluðunun hüzünlerinde can verir boðulurum...
Metin Kaya ÝLHAN Faroz TRABZON 20.12.2013 Sosyal Medyada Paylaşın:
Metinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.