Uyuyamýyorum kör karanlýklar yutuyor uykularýmý gözlerim bir umman olmuþ seni beklerken rüzgarlarýn esintilerinde seni bekliyor ruhum... uyuyamýyorum gözkapaklarýmda hasretin aðýr aðýr siniyor ruhuma sonsuz bir derinliðe düþer gibiyim yataðýmda kýrmýzý düþlerim inliyor dimaðýmda... uyuyamýyorum ne yapsam bilmiyorum ki saðým boþ; sol tarafýmda koca bir derinlik nefes alýyorum; sensizlik bana sonsuz serinlik... uyuyamýyorum saatler acý bir suskunluða sesleniyorlar saniyeler boyunca biliyorum; sensizliðin acýsý yakacak benliðimi sen yanýmda olmadan uyuyunca... uyuyamýyorum körolasýca yokluðunun derinlerinde kaybolacaðým biliyorum biliyorum ki; ölümün bir kenarýndan tutunacaðým hayata korkum; sabah olmayacaksýn yine seni düþlerken yanýmda... uyuyamýyorum uyanýnca sensizliðin acýsýna tekrar düþüceðimi biliyorum uyandýðýmda acýlarý tekrar yaþayacaðýmý biliyorum korkuyorum...
Metin Kaya ÝLHAN Faroz TRABZON Sosyal Medyada Paylaşın:
Metinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.