hep baþkalarý tuttu uçurtmamýn ipini uçurtma bendim kimi zaman salýndým göklerde nazla kimi zaman da yere çakýldým
böyle geçti hayat takýlarak ipin ucuna seyrederek dünyayý en yükseklerden kartal bakýþýyla en aþaðýdakileri görerek
birileri uçurdu birþeyleri birileri arkasýndan el oðuþturdu ama çalmadan üreterek!
elimde sürekli yaptýðým bir iþim oldu bir þey yapamazsam,karaladým bir þeyler yüzler belirdi ak kâðýtlarda sonra yanýna þiirler eklendi yazýldý bir bayram günü anýsý kâðýtlar renklendi
renkleri karaladýlar,akladýlar sürekli arasatta kaldým suç biraz da bendeydi çok aðýr bir uçurtmaydým durmadan yere takla attýran
bir günüm diðerine benzemesin istedim bir gün çocuk þarkýlarý söylerken ertesinde sevgilim gelsin göstersin beni bana yön versin düþünceme
kuþlarla,uçaklarla ayný yerde uçtum ’bazen hayatý ti’ye alarak’ bazen de baðýra çaðýra aðlayarak yine en çok beni ben sevdim, ben gördüm kuyruðumu doladým ipliðime yere indirdim!..
29. 12. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.