BÜYÜLÜ BİR RÜYADAN ARTA KALANLAR

Bu, seni gördüðüm ilk anýn
Ben de býraktýðý,
Büyülü bir rüyadan
Arta kalanlardý.

Bu, sadece seni düþündüðüm
Ve adý aþk olan bir hastalýða
Amansýzca tutulduðum
Bir mutluluðun
Ýlk nefes alýp veriþiydi.

Þehrin fersah fersah sustuðu
Bir gece de
Ceplerimde biriktirdiðim,
Yalnýzlýðýmla birlikte
Usul usul arþýnladýðým kaldýrýmlarda:
Karþýma çýkýyordu!
Aþk rengi düþleriyle birlikte
Bir çift göz…

Bu ne güzellikti böyle.
Yaradanýn bir nakýþ ustasý misali
Ýnce ince iþlediði
Bir þaheserdi.

Sefil gözlerimin önüne çýkabilecek,
Tanrý suretli
Bir sonsuzluktu.

Daha ne denebilirdi ki
Senin için.
Daha hangi kelimeyi,
Dudaklarýmýn ipinde asmalýydý ki
Bir sözün için…

Sanki gecenin karanlýðý gitmiþ,
Her yer apaydýnlýk olmuþtu.
Geceyle birlikte boþalan
Þehrin sokaklarý,
Bir tek seninle doluyordu.

Yer gök sen oluyordun
Yalnýz sen.
Baþka bir þeye
Gerek yoktu ki zaten.

Ama bir merhaba gibi
Ansýzýn gelip
Bir o kadar hýzlýca gittin
Gecenin soluðuna karýþarak
Seni bekleyenlerin yanýna

Ben ise
Ardýnda kalan bir yabancý olarak
Þaþakaldým!
Masumiyetinin denizinden
Bir damla içebilmek için…

Ýþte buydu
Büyülü bir rüyadan
Bana kalanlar:
Dilimin uçurumundan düþen
Telaþlý birkaç kelime ile
Kýsacýk ömrüme bedel
Tatlý hayalindi.

Belki bir daha
Seni göremeyecekti
Bu ýssýz gözlerim.
Belki de bir daha
Sana uzanamayacaktý
Sevdanla yanan
Bu ellerim…

Ama
Varsýn bir daha görmesin seni,
Harap gözlerim.
Varsýn dokunamasýn sana,
Yokluðunun dikensi acýlarýna
Talim ellerim.

Ben böyle de yaþarým!
Senin yaþadýðýn þehirde
Nefes aldýðýma þükrederek
Böyle de tüketirim!
Ayný sabahlara uyandýðýmýzý bildiðim
Nazlý takvimlerde
Bir gün ölüm olacak hayatýmý…

YAZAN: ÞÝÝR ÝÞÇÝSÝ
Sosyal Medyada Paylaşın: