ADI OLMAYAN HAYATLAR
Bir adý yok acýnýn,
Bir sözü yok göz yaþýnýn,
Bir ruhu yok sessizliðin...
Bir kuytu dilsizlikte,
Ruhlarý delip geçen
Bir haykýrýþýn avuntusuydu
Hayat...
Sonu olmayan bir kapýyý
Açmak gibiydi
Gördüklerimiz...
Ve her gördüðümüz baþka
Bir hayatýn alýntýsýydý.
Kabýndan taþan sular misali,
Taþýyordu sözler.
Bir sessizliðin içinde
Karýþýyordu her umut
Ürkek çýðlýklara...
Git git bitmiyordu hayat,
Her acý bir yola,
Her keder bir umutsuzluða
Çýkýyorken hayatýn hududlarýnda,
Açýyordu yürekler
Gözlerinde bir karanfili...
Piþmanlýk yoktu bu gece,
Bir yokluðun oynadýðý periþanlýk vardý
Sessiz gecenin,
Dilsiz sahnesinde...
Sessiz bir gecenin koynunda
Günahýn kandýrdýðý duygular,
Bir gözyaþýnýn aldatýþýnda
Hayatýn uzun cümlelerinde,
Bir bir düþürdüler
Özneleri, yüklemleri...
Bir bir yitirdi adý olmayan hayatlar,
Kapýldýklarý bir hayal de
Kolsuz bir suskunlukta,
Acýnýn kürek çektiði,
Plastikten bozma hayallerini...
Kendi elleriyle kaybettiði
Bir gerçeðe aðlayan hayatlar,
Aðaçlarýn dallarýnda
Unutulan bir umut misali
Bir sonbahar rüzgarýnýn soluðunda,
Göklerin aðladýðý bir hasrette,
Bir radyonun kýsýk sesinde,
Azrailin gözlere düþürdüðü bir izde,
Unuttular arkalarýnda
Bir ölünün satýrlara döktüðü
Mutluluðu....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.