Gecenin sesi yoktu. Vakit bana, Sensizliði gösteriyorken.
Akrebin uykuya daldýðý, Yelkovanýn ise Ebediyeti beklediði bir özlemde: Nefesinin o büyülü güzelliði doluyor! Odalarýma…
Ne denmeliydi Ya da ne yapmalýydý Gidiþinden sonra Hiç bilmiyordum.
Kadehime bir elem katýp Saatleri karanlýklara emanet ettiðim Bir keder de: Satýr satýr ezberlercesine okusam bir romaný Yine de unutabilir miyim seni? Hayýr asla.
Ya da beni gülmekten helak edecek Bir filme baksam Öyle boþ boþ Bir an bile hatýrýmdan çýkabilir misin? Hayýr asla…
Ýþte, adý yoktu Gönlüme bir bebek gibi düþürdüðün Bu sevdanýn.
Zaman hangimizi haklý çýkarýr Bilemem ama Galibi yok bu ayrýlýðýn.
Ne sen çok mutlu olabilirsin Baþka bir kalbin Arnavut kaldýrýmlarýnda. Ne de ben acýlarýmla kavrulduðum Amansýz bir hüzünde Yeniden tadabilirim, Mutluluk denen yarýnlarýma yabancý Bir duyguyu…
Bak! Gün, yine asýyor kendini. Hayat, gökyüzünün iskemlesine Tekmeyi atýyorken;
Bense sensiz bir hiç yüreðimi kaplayan Gecenin karamsarlýðýnda: Dalýyorum öylece! Gözbebeklerimden öpen hayaline
Ve sesinin gezindiði Sývasý dökük duvarlarýma sarýlarak Yaþatýyorum seni, Tenimin her hücresinde Hayýr, asla demeden…
þiir iþçisi... Sosyal Medyada Paylaşın:
Barney Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.