YALAN RENGİ GERÇEKLER

Kapý açýldý
Ve içeri girdi:
Aþký kalbinden sökülmüþ
Hatta tenine acýnýn tohumlarý ekilmiþ,
Bir beden.

Narin ve bir o kadar da
Ýnce olan adýmlarýyla birlikte
Usul usul ilerledi!
Sessizliði üzerine giymiþ evinin
Boþ koridorlarýnda.

Saða, sola bakýp
Arayýp durdu onu.
Ne yapacaðýný bilemeyen
Bitkin bakýþlarýnda
Ümitle beklese de
Gözlerinin önüne yeniden çýkabileceðini umduðu
Aþkýný;

Vakit geçti artýk
Onun için.

Þimdi,
Yüreðinin damarlarýndan
Þýrýnga misali mutluluklarýný çeken
Hüzünlerde:
Düþünüyordu tek baþýna.

Ayrýlýktan intikam mý almalýydý
Yoksa ömrünün kafasýna sýkýp
Yok, mu olmalýydý
Hayat denen
Yalan rengi gerçekten?

Artýk hiçbir þeyin
Önemi yoktu onun için.

Ne gitmek,
Kendini evden dýþarýya atýp
Avaz avaz baðýrmak istiyordu
Sokaklarda.

Ne de kalmak,
Yalnýzlýðýnýn doldurduðu içkileri birer birer içip
Sýzmak istiyordu
Öksüzlüðünde.

Ýþte buydu tüm mesele.
O kimsesizdi ve
Bataklýk misali yavaþ yavaþ batýyordu
Bir kedere.
Sevdiði ise
Uzak bir kalpte yine yeniden doðuyordu
Aþkýn yeni evladý olarak…

Þu an þehrin üzerine gölge misali çökmüþ,
Asýlsýz gece
Biraz sonra tahtýndan inecekken
Sokaklarý yeniden
Kalabalýklar sardýðý anda;

Efkârlarýn,
Yüzünde tokat gibi patladýðý
Bir hiçlikte
Þiþenin dibinde kalmýþ
Son özlemi de içip
Ruhuna yapýþan tüm karanlýklarla birlikte
Öylece býrakýyordu düþlerini!
Sarhoþluðun büyüsüne:

Radyoda fon müziði niyetine çalan þarký,
Tüm hikâyesini ona
Yeniden hatýrlatýyorken…

YAZAN: ÞÝÝR ÝÞÇÝSÝ
Sosyal Medyada Paylaşın: