Gökyüzü, yýldýzlardan sýyrýlsa
Hatta gök ortadan çatlasa
Ve bir gelincik yapraðý gibi daðlar titrese
Bilesin ki dudak, kalpte olandan gayrýsýný söylemez
Üzülme sen ama umursa
Pek sevimsiz buluyorum
Soðudum!
Buz gibi oldum
Senden deðil be caným
Ýçinde yaþadýðýmýz bu çaðdan
Çünkü
Dünyanýn güzellikleri þekil deðiþtirdi
Beþ duyu sahiciliðini yitirdi
Samimiyetler bazen yeni çýkan bir filmin fragmaný gibi
Görebileceðin tüm içtenlik yalnýzca tanýtýmda verilir
Býrak afrayý tafrayý
Týrnaðý yenmiþ kadýnlarýn elinde masun bakýþý çocuklar
Kimin umurunda
Ýçindeki hicran ve eskimiþ eteðindeki keder
Söyle nedir bu aymazlýk, Allah aþkýna?
Ýnsan, vefasýzmýydý bu kadar?
Gün hoyratla baþlýyor
Sevincin sesi çýkmýyor
Tahrip edilmiþ sevgi
Örselenmiþ aþkýn kelebeði
Uymaz böyle bir ahlak gönlü mutmain olana
Yalan mý?
Bak, kaldýr baþýný!
Bu devirde
Yoksulun baþý tokun omuzuna aðýr gelir
Sende boþuna can yakýp ta kalp kýrma istersen
Hepimiz kurtlarýn yiyeceði etiz
Gürdür keþenin sesi
Bastýr egoyu
Bertaraf et öfkeyi
Cebrail ile gelen ayetlerde der ki
Güneþi doðdurma öfkenin üstüne
Ruhunu sakatlar, dediðinde sahi mi diye sorarsam! Ýnanmadýðýmdan deðil
Sadece bir kez daha duymak istediðimdendir
Hoþ gör bu gevezeliðimi
Ya da Allah’a havale eyle beni
Karar senin
Tövbeler olsun, bir daha vefasýzla iþim olmaz
Vazgeçtim bu asrýn saadetinden
Kefenledim dünyanýn güzelliklerini
Bir tadýmlýk insafý katýk ettim dilime...
Bir çift yürek göðsüme serdim
Yüreðimin sesinin gittiði yere gittim
Ýçimin sokaklarýnda baðýrdým! Baðýrdým!
Oturdum temizledim niyetin içini dýþýný sonra
Baht sen ne hastasýz bir þeysin
Dünyayý savura savura
Esip geçti seneler bütün mevsimleri
Beklemedi zaman
Hiçbir yerde
Durmadý hayat
Dengemin ayarý kaçtý
Tuttum bende daðýtabildiðim kadar daðýttým kendimi
Söktüm göðsümden çýkardým hevesi
Gökyüzüne fýrlattým
Geleceðin beklentilerini sokaða býraktým
Günlerin rahmine yasladým ümitleri
Baþýmý karanlýðýn iri gövdesinin ayakucuna soktum
Yaþam þehvani sustu
Ne arayan beni, ne soran oldu
Sabahýna berceste bir güneþ düþtü
Uzun bir yolun kaldýrým taþlarýna
Edep çizgisinden çýkmadan
Menzirine varmýþ bir vagon gibi bütün yükümü indirdim
Beyin konaðýmda ne yük var, ne denk
Sildim gelmiþini geçmiþini
Halý gibi çýrptým kendime
Usulca çiðneyerek bahtýmý
Alnýmý
Çöl kýzgýnlýðýnda ýsýttým
Yüzümü
Serapla yýkadým
Gerisi ip söküðü gibi geldi
Dinin adýný “aþk” koydum
Týrnaklarýmla inancý kanattým
Aðzý açýk kalbime döktüm
Eskitilmiþ bir hayâ ile kapattým
Niçin inanmadým
Anlatýrým gece gözleri örtünce
Ay yavaþ yavaþ dolanýrken kubbeyi
Eðilip kulaðýna derim belkim
Ýki nadim gözyaþý ile kendimi avutmam kabil deðil!
Ama demem
Sallarým hayatý
Geçerim bu âlemden
Ýddialýyým hayat!
Kadere inat zaman iþlesin býrak
Hadi yapýþtýr çatlaklarýný kalbim
Çýrpýnýp pýrpýrlanma
Niyetin mi var küt diye çýkýp gitmeye?
Mevsim son bahar
Dýþarýda rüzgârýn soðuk nefesi
Aðlamaklý kâinat
Aðaçlar yaþlý bir kadýn gibi kendine terk edilmiþ
O halde
Varsýn hayatýný iki yakasý bir araya gelmesin
Varsýn hazanda rüzgâr gezinsin
Vapur düdükleri, martý çýðlýklarý arasýnda
Rüzgârýn yapraklarda hýþýrdasýn sesi
Yüzlerce ses çýkaran bir ney gibi
Burasý hayat!
Misli menendi yok
Nasibinde varsa alýrsýn düþen kar tanesinden bile ders...
Nasibinde yoksa baþýna taþ yaðsa fayda etmez
Hoþ-nahoþ
Yaþanan her ne ise tecelliden say
Þükraným ve hesabým yalnýz sana kalsýn
Seni andým mý azar içimdeki huþu
Devrilir yüreðim
Kimse duymadý sana yalvardýðýmý
Sen de ihmal etmedin beni
Ben de karþýlýðýnda sana gönlümü verdim
Ya Rabbi mahþer gününde ihmal etme beni
KAYIP YALDIZ