Ben hep Uzaklarý, uzaktakileri sevdim. Gözümü alamadým ufuklardan Korktum mu yanýbaþýmdakilerden Dirsek temaslarýndan
Kaðýttan gemilerim aþar sandým Nehirleri denizleri Kaðýttan uçaklarým Alýr sandýn menzil menzil mesafeleri Ýþte bu yüzden sevdim uzaktakileri Yollar, yýllar Girdapmýþ Aþýlmazmýþ Bilemedim. Pervasýzca, Umursamadan geride kalanlarý Atlayýp bir vagona Sana geliyorum sana Diyemedim Kaç kez döndüm Gittiðim istasyonlardan
Bir piþtovluk atýmla Esir düþen aklýmdan Yansýmalar anlatan Kafirleþmiþ duygularýmdan süzülen Kafiyesiz þiirler karaladým rastgele Çareler aradým kendimce Nakarat olan dizemi Kentin en iþlek caddesinde Mor salkýmlar altýna yazdým ’Seni seviyorum’ Göremedin Sonra en kýdemli yalanýmý söyledim Aðlamaklý güçsüz sesimle --- Kalbim --- Kayýt tutar mý sandýn --- Aþktan da güçlüyüm anlasaydýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
Eylül Yağmur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.