BirÇocukSevdim

Takýlýr ayaklarýna ilkbahar
kapaklanýrsýn
On yedinde
çocukluðun uzak düþer yýldýzlar kadar.
Ýsyan ederek,
karakýþta dalýnda kalan yapraklara
sarýlýrsýn ölüme

Yaralýyým anne
Ýyileþemeyecek kadar

Aklým buzdan bir küre,
donup kalmýþ o tarihte.
Elveda diyecek zaman aralýðý tanýmayan
zorunlu gidiþlerde

Üzgünüm anne
Gülemeyecek kadar

Ruhumda efkar
Yüreðimde sevda var
Sevdim anne
unutamayacak kadar
Zaman çarkýnda ufalanmýyor
yastýk altý hatýralar

Þehrin hoyrat dalgalarýnda
kaybolup gittik
Buluþamadýk bir daha
o çýnar altýnda

Bilirim!
Pis kokar durgun sular
O yüzdendi
dehþetengiz atlamamýz akýntýya
korkusuzca.
Kum olduk
sel olduk
Nehrin iki yakasýnda
ayrý ayrý kül olduk

Anne!
Bir çocuk sevdim Abbasaða Parký’nda
Sureti hâlâ aklýmda
Bekliyorum
bitmeyen bi umutla
Sosyal Medyada Paylaşın: