Koynumuzda Memleket Kokusu

Ne denizler gözlerimiz kadar ýslaktý
Ne libasýmýz beyaz kaldý
Geldiðinde
Çelik kanatlý kuþlarý

Seslikte, ümitlenme
Mevzileniyorlar
Daha büyük iþtahla saldýracaklar

Son türkünü söyle
Savrulsun güneye
Günahkarlarýn ’toplanýn’ sesinde
Gidiþlerin nereye
Belki de baharý hiç görmeyeceðin yerlere

Koynumuzda memleket kokusu
Sýra sýra dizdiler
Meçhule sürdüler.

Caným kýrýldý Kýrým’da
Kovulduk karanlýða
Kim bilir
Þafak söker mi bir daha

Sosyal Medyada Paylaşın: