Yakamozlarýn hezeyanýný
Sandal kenarý deniz seviþmelerinde
Bozuk para gibi harcýyor,
Zamanýn tutku eklentilerinde
Bir bir harcanýyorduk…
Sen; güne deðiyordun ýslak parmak uçlarýnla,
Ben; çamaþýr iplerinden topluyordum
Kaderimin çarþaflara dolanmýþ ebruli renklerini…
Ellerinin nasýrýnda içiyordum aþk badelerini
Ve yüreðinin sýcaðýnda atlatýyordum
En korkunç hüzün nöbetlerini…
Bulutlarý pamuktan zannettiðim zamanlardý
Göðsüne aldýðýn acýlarýmýn derin uykusu
Ki hiç geçmedi o zamandan beri
Seni kaybetme korkusu
Güneþ gözkapaklarýmý zorladýðýnda
Dudaklarýmda dudaklarýnýn kokusunu
Yitiririm telaþýndan
Aðzýma deðmiyordu bir yudum su…
Ömrün hýzla tükenen sayacýndan
Dualar biriktiriyorum sana
Hep ayný köþede
Tanrým, sensiz koymasýn beni cennetine
Aþksa yangýn,
Etlerimiz eriyip gitti
Kemiklerimiz közleniyor
Gözyaþýnýn deðmediði ateþlerde…
Bir sözün bin bir sözü ýskaladýðý þiirlerim sanadýr,
Sanadýr baðbozumu gönlümün
Yeþerme umutlarý…
Kýyafetidir bu aþkýn,
Yüreðimde hala dizginlenmemiþ kalp atýþlarý…
Sevgilim…
Sensiz ölmeyecek
Ve seni benden alma ihtimaline karþý
Yüz bulmasýn diye,
Kadere hiç gülmeyeceðim…
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.