Çaylak ruhumun demi çöküyor yüreðime aðýr aðýr…
Sinede paslandýrýyorum atmaya kýyamadýklarýmý
Duyulmuyor ne söylesem,
Þehir kendi gürültüsünden saðýr
Adýmlarýmýn altýndan topluyorum bir bir
Geride býraktým sandýklarýmý…
Hiç geçmediðimiz sokaklara teyelliyorum adýný
Ýllegal hayallerim,
Gerçekmiþçesine sarýldýðým sanrýlarým
Bir de saksýda ki yabani otlarým
Öðrensinler diye
Sensiz durmadan tekrarladýðým þarkýlarýmýn,
Eksilen notalarýný…
Bir seviþin,
Baþka seviþlere hýzla kayýþýný izlemekten
Ve bunu öylece basit anlatmalarýndan
Öylesine yorgunum ki…
Eskimeyen sevdalar ruhumda hala
Gözyaþlarý nehirler gibi sol yanýmda
Kaný hala ilk günkü kadar akýþkan…
Ben eskilerimi
Yenilere hiç deðiþemeyeceðim anlaþýlan…
Eskici…
Yok teslimiyetim yeni bir aþka…
Geçme kapýmýn önünden,
Yok sana verebilecek kadar kýymetsiz eskim,
Ruhumun acýlarýndan baþka…
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.