Gemi..

ne yana doðrulsa kalbindeki pusulanýn yönü
sýrlarýn da akardý iç denizine
ve nedense her vedalaþmada
o kuyu kadar kuytu rýhtýmlarýn tenhalýðýna karýþýp
mavi camlarýn buðusunu silerdi gözyaþlarýn

o sýralar ben
ve kum yanýðý içinde ki gövdem
sahil boyunca ölü yunus ve þarkýlarý toplar
kan yumaðý yosunlarýn yeþiline aðlardýk

deniz tiranlarýný yanýna almýþtý
zeus sarhoþ hera’ya birileri dadanmýþtý
hades yeraltýnda ne ayaktý
poseidon hangi gemiyi tek baþýna batýrmýþtý
ve prometheus kimbilir nasýl bir tezgahtaydý...

deniz tiranlarýný yanýna almýþtý
deniz fenerleri desen
azlýðýný ve yalnýzlýðýný karanlýða karþý koruyordu
ama sonuçta o da bir ýþýktý
ve her aydýnlýk gibi
sal’ýndan gemisine kadar
gülümseyen ýþýltýlý bir bakýþtý...

sahi o sýralar sen
tütünü damarlarýnda yýkayýp
kitaplarýnýn arasýnda kurutup
sisleri imrendirecek bir biçimde
içerdin soluðunla dumanlý baþýný
yüzün kanayan bir çýbana dönerdi direncin olmasa
yüreðin buzullarda eriyen koca bir yanardaða

o sýralar ben
çocukluðumu arardým bir balmumu içinde
annemin pazardan getirdiði ürdüm eriðini
tavuklarýmýza dadanan sansarý
ve bir de mahallemizde ki neclayý
silahlara yabancýydým ölülere yabancý
fermanlara bir kusurdum her düþe bir sancý
ve en beteri açlýða tanýk olmamýþtým...

sahi o sýralar sen ufuk çizgisinde yeþeren bir yaylaydýn
hele aðzýndan boþaldý mý bir tarih
rüzgarlar koparýrlardý zincirlerini iskelelerden
ve bir ezgi olup eþlenirlerdi alnýndan dökülen ter’e...

ne yana doðrulsa kalbindeki pusulanýn yönü
sýrlarýn da akardý iç denizine
ve nedense her vedalaþmada
o kuyu kadar kuytu rýhtýmlarýn tenhalýðýna karýþýp
mavi camlarýn buðusunu silerdi gözyaþlarýn

iþte o sýralar ben
renkleri yýpranmýþ bir güverteden gökyüzünü seyrederken
bir martýya tutuldu ellerim
sonra ucunu neredeyse unutacaðým karaya
derin tuzlu sularda ki köpüklü halkalara
derken...
iliklerimde patlayan anlýk bir kurþuni çýðlýða....

iþte o sýralar sen
sendeliyordu gölgen
boðazýma bir çýnarýn kökü düðümleniyordu
ama hayýr
yolculuk daha burada bitemezdi
siyah bir zýpkýnýn dili
kendi çapý ve rengi kadar dönmeliydi..
hayýr
zaman haddini bilmeliydi
ömrün akrepsiz bir saatti
yelkovan kuþlarý sofrandan çok þey öðrenmiþti
hayýr yolculuk burada bitemezdi
yakamoz yoksa geceye devrilemezdi
ufuk çizgisinde yeþeren bir yýldýz
bir kurþunla kirpiklerini kitleyemezdi...

pusulanýn yönündeyim þahinim duyuyor musun
rüzgarlar sana aðlýyor yiðidim görüyor musun...........

1998


Mert Metin
Sosyal Medyada Paylaşın: