SÜPTİL KURGU

Us evimdeyim naletlenmiþ yarasalar geçiyor ayýn önünde
alçýdan çýkarýyorum kalbimi gözlerin ülkem deyince



Ýz süren þeytan taslaklarý çiziliyor avuçlarýmýza
bismillahý bozulan tiranlar ölü sevici bir küfürle
gelip duruyor sokaðýmýza cesetten gülüþleriyle
çürümüþ fosilllerden kentler kuruyorlar
gülüyoruz ikimizde/ üflesek yýkýlacaklar



Çürük diþe giden dil gibi acý ve tortu
sapaðýný yitirmiþ yol kadar þizofren
yani kanýna küf karýþanlar....



Ýþte tam burda sana bir gül veriyorum Lila
yediye kadar sayýp yedi renk
yedisiden yetmiþine kadar
sevgiye kurgulanmýþ ömrümle



Týrnaklarýmýzla güneþi kanattýk seninle zemheride
putlardan geçtik devrik aþklardan
hipnoz edilmiþ masallardan geçtik
býçak sýrtý döngülerde kurduk kavmimizi



Bir þiir kadar güzelsin demiþtim sana
külden gül devþiren kallbinle
ne kadar da öznesin cennete



Þimdi bir mum ýþýðýnda ellerin
peri tozu serperken karanlýða
bir ateþ böceði olmak vardý



yangýllarda pervanelerle döne döne
pencenden ve gözlerinden
mülteci bir ruh gibi
sýzmak
senliðine


þimdi yüzünü çizdim de geceye
ah ne güzel betimleme...








Sosyal Medyada Paylaşın: