hava rutubetli
durum
þizofrenik bir sancý
velhasýl
saçlarýný kesmiþler son baharýn..
diyordu ki yaðmur
’ben
sana yaðmaktan vazgeçeli
gök yüzü kan kusuyor’
sonra topraktan öc alýyor sarmaþýklar
ne senin haberin oluyor
ne yaðmurun
’siz
ne yaptýnýz ki
güneþin çocukluðuna
niye bu kadar çabuk büyüyor akþam üstleri’
þaþkýn bir terazinin
sað kefesi felç
solunda sen yatýyorsun dokunma
bak
biraz önce ölen yüklemin cebinden çýktý bu mektup
iki ucu keskin bir cümle tarafýndan
katledilen bir þiirin
kelime-i þehadeti
ve noktalarýn teslimiyeti virgüllere
ve þafaða müteakkip cenaze
yokluðunun gözlerinden öpüyorum
’baþýn saðolsun’