Sönmeyen Işığımsın

SÖNMEYEN IÞIÐIM

Bir daldan diðer dala uçuþur kelebekler
Kekik kokularý, lavanta kokularý
Sarar dört bir yaný
Uyanýr mevsim uyanýr aydýnlýk
Gülümsemeler dolaþýr yüzlerde

zaman güneþin gülümsediði
gölgenin hüküm sürdüðü andýr.

zaman yakýcý bir yaz mevsimine doðru sürüklendiði
duygularýmýzýn avuçlarýmýza yanýk kokusu gibi döküldüðü
estikçe rüzgar her dalgasýnda seni getirdiði andýr

Erciyes’ in Alidaðý’na süzüldüðü
Nazlý nazlý nazar eylediði
Her bir göz kýrpmasýnda umutlarýmýn yeþerdiði
Nefeslerden içer girdiðin mevsimdir bu mevsim

desem ki

“bana gel artýk, býrak inadý çektim cezamý
insaf eyle dahasý bana revamý”

sen benim söylenmemiþ sözüm,
betimlenmemiþ duygularýmsýn
sen benim yanan ruhumdan hatýra kalan ateþim
sönmeyen ýþýðýmsýn

Süleyman KARACABEY



(Anlýk Duygular’dan)


Sosyal Medyada Paylaşın: