GÜNAYDINIM

Her gece kendi karanlýðýna saklanýr
Gizlenir Asuman , Yýldýzlar ýþýk saçar
Her yýldýz bir aþka göz kýrpar
Benim yýldýzýmýn sana göz kýrptýðý gibi
Uzak diyarlarda düþleriz birbirimizi
Ve hayallerimizle karýþýr
göz yaþlarýmýz akar ayný anda
Suskulara pranga vurduðumuz zamanlarda
Kodese düþer umutlarýmýz
Ve çýkamaz düþüncelerimiz
kendi yokuþlarýmýzdan

Sarýldýðýmýz duygular
Kaðýttan bir mendil gibi erir avuçlarýmýzda
Düþen damlalarýn ýzdýrâbýndan sancýr kasýklarým
Kayganlaþýr zemin güven firarda
Ýzin verir ten, býrak gitsin der
Ve akar yüzümdeki arklardan
Sýcaklýðý kaybolur aheste aheste
Gecenin ürperten uðultusunda
Her bir damla göz yaþý bir yara olur
Kanar kendi yanaklarýmýzdan

Rüzgar sesi duyulur ara sýra
Aðýr aksak týklatýr penceremi
Uçuþan yapraklar vurur camýn ortasýna
Hayallerine uzanýr ellerim
Kahve gözlerinin kuytularýna gizlenmek isterim
Gamzelerinin çukurunda
Korkuyla karýþýk uyumak isterim
Ve kýrýlýr gecenin kasveti
Sarýlýr kollar
Durulur rüzgar
Uyanýrýz tekrar gönül otaðýmýzdan

Ellerim
Bir sevdanýn umut güvercinini tutarken
Dilimde ayrýlýktan bir þarký dökülür apansýz
Tutuþup yanan sevdam küle dönüþür
Gece sabaha gebe kalýrken
Kimsesiz ve sessiz odamda
Alaca karanlýðýn varlýðýnda
Yeni bir sabaha
Yeni umutlarla baþlarým
Merhaba Günaydýným.

Süleyman KARACABEY

Sosyal Medyada Paylaşın: