KEŞKE TANIMASAYDIM

Keþke seni hiç tanýmasaydým
Keþke eski ben bende kalsaydým
Bir sürmeli edasýyla aþkýna yanmasaydým
Sevdam kilimlere nakýþ diye dokunmasaydý
Mutluydum kendi halimde her zaman
Kimseler yoktu gönlümde yarýndan umutluydum
Kah daðlarýn çiðdem çiçeklerini toplar
Kah çoban kavalýnda efsunlu yaþardým
Bülbülün þakýmasýnda mana arardým
Tomurcuk güller toplar, dere kenarýnda gezerdim
Ay ýþýðýnda Mehtabý seyreder, kendimden geçerdim
Rüyalarým bir baþka olurdu eskiden
Aaah ah keþke seni tanýmasaydým güzelim
Dünyam deðiþti, düzenim deðiþti, ben deðiþtim
Söylediðim þarkýlarýn naðmeleri deðiþti
Kokladýðým güllerin rengi, sularýn sesi deðiþti
Kanaryam; sen demi deðiþtin ne ? ötüþün baþkalaþtý
Siyah saçlarým sana da kýþlar mý düþtü artýk ?
Umuda olan yeminli bakýþlarým deðiþti
Keþke keþke seni tanýmasaydým güzelim
Yeþilin her tonu gözlerine yanmasaydým
Yanmasaydým aydan bir parça gül yüzüne
Belki rüyalarým deðiþmezdi kim bilir
Kaþýk havasýnda misket oynardým yine
Belki Yozgat sürmelisinde duygular yaþardým
Külhan beyi naralarým olurdu sensiz
Nisan ikliminde baharlarým hep yaþardým
Keþke keþke seni tanýmasaydým güzelim
Bir hicran bahçesine döndürdün gönlümü
Unutmak istediðim duygularýmý canlandýrdýn,
Ve aþkýn ýzdýrabýný yeniden yaþattýn
Keþke keþke seni tanýmasaydým güzellim.
07.10.2004

Sosyal Medyada Paylaşın: