Yeni sökülmüþ týrnak acýsý
sallanýyor veda ayracý gibi
anahtar deliði dünyamda.
Mevsimsiz girdap içinde.
çöküyor düþündükçe dibe.
Siyaha sarýlmýþ yüzüm
suyun aynasýnda öbür yarým.
Ve deðiyor beklemediðim taþ
serçe parmaðýma.
Kýrýldýðýnda diz kapaðým
yanmamýþtý bu kadar caným.
Çekildi nabýz atýþlarým kulaklarýma
geçmiþin sesi elek altý duyamýyorum.
Dün akýp gidiyor içimden
ses(s)izlik yaðýyor dýþarda..!
Býra(a)k bunlarý... !
Býrak...diyorum...
Verilmeden arka mahallede selâ
Son kez söz hakký istiyorum.
Kaldýrýyorum parmaðýmý havaya
Camdan kuleli hayata...
Kýyamet koptu kopacak biliyorum
ahiret içim-dýþým.
Bakamýyorum içine sandýðýmýn...
Islanmadan beyaz gömleðim
bir tuþ izi olmadan gecede.
kal(mak) yankýlanmadan beynimde
Daðýtýn elbiselerimi herkese...
Sadece;Ýp atlayan küçük kýzýn
kýrmýzý ayakkabýsýný
koyun kapýnýn önüne.
Askýda unutulmadan nefesim....
Ferda Özsoy
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.