kimse görmüyor yüzünü aydýnlýksýn bende en parlak yýldýzdan daha fazla birbirini tamamlýyor düþlerimiz birimiz dal,diðeri yaprak
buðulu bir güzellik arkasýnda baþý dumanlý bir dað gibi seçiliyorsun ara sýra içimde yükseliyor gülümsemen sevgi kývrýmlarý arasýnda duyuyorum sýcaklýðýný
nasýl özledim seni bilemezsin yar sevdiðim bir dize gibi okuyorum uzaklardan seçilen anýlarýný elimin üstünde duruyor elin kalýbýný basýyorsun aþkýn bütün içtenliðinle beynime tahtýný kuruyorsun
yüzün yumuþak girintileri olan bir dað hiç düþürmüyorsun beni gözlerinde kuruyan ýrmaktan bir mutluluk kýpýrtýsý gibi sevgiyle çýkarýyorsun en yüksek yamacýna dünya oradan küçücük görünüyor büyüdükçe büyüyor varlýðýn deðerim artýyor bende
hep böyle kalýyoruz böyle hiç ayrýlmadan aradaki uzamlar daha küçük bir atomdan ama birleþik atomlarýmýz
15. 12. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.