/Harabeler yetimin yalnýzlýk senfonisi
Harabeler öksüzün aðýt yakan ninnisi
Bazen anne kucaðý, kalpte is harabeler
Hayalleri kirleten soðuk sis harabeler/
Bir zaman düþlüyordum mutluluða açýlan
Akrep zehir salsa da kilidi yelkovanda
Bir zaman düþlüyordum kötülükten kaçýlan
Paramparça maziden uzaklaþan bir anda
Lakin hayat kopardý beni düþ aleminden
Ruhuma bulaþtýrdý derdinden, eleminden
Dedi ki: “ Yaþýyorsan gözyaþý dökeceksin”
Dedim: “ Sen kaderimin boynunu bükeceksin”
O an bir rüzgar esti tepemden týrnaðýma
Hayat meydan okurken gam takýldý aðýma
***
Puslu yollardan geçip kapandým harabeme
Tozlu defteri açýp gözyaþýmý akýttým
Baktým hüzün yerleþmiþ sinsice alfabeme
Elemlere bollukken mutluluklara kýttým
Sonra hayat belirdi yeniden gölge gibi
Oydu gözyaþlarýmýn tek hakiki sahibi
Dedi ki: “ Kaderinden ne yapsan kaçamazsýn”
Dedim: “ Sen solmuþ canda gül gibi açamazsýn”
Gözlerini kýsarak baktý donuk yüzüme
Dudaðýný bükerek güldü bu son sözüme
***
Kýrdým tüm aynalarý; koþtum, kaçtým kendimden
Harabemde maziden hiçbir iz býrakmadým
Siyahlara bürünüp aðýt yaktým derdimden
Sel olsa da gözyaþým geçmiþime akmadým
Aklýmýn kadavrasý canlanýnca yeniden
Onu gördüm karþýmda dev cüsseyle aniden
Dedi ki : “ Hayatýný küle çeviren benim”
Dedim: “ Ben yaktýðýnda býraktýðýn kefenim”
Usulca uzaklaþtý havada kan kokusu
Bir yetim harabede yalnýzlýðýn korkusu…
/ Harabeler kýrýlan kalplerin sýðýnaðý
Harabeler kederin rutubetli ocaðý
Bir babanýn yýktýðý mazidir harabeler
Çocukluðun lekesi izidir harabeler/
Seda YÜKLER
Deðerli aðabeyim Olgun Onur’a en kalbi teþekkürlerimle...