BİR TRABZON VAR

Kapýlar açýlarak, beþ yerden Trabzon’a,
Hava, kara, denizden; karadan, üç tarafa...

Arkasýnda yaylâlar, önde Karadeniz’im,
Daðlarým kar beyazý, masmavidir denizim...

Kýrlarým; menekþeli, insanlarý; neþ’eli,
Bir defa gelsen bize, oluruz bir hemþehri...

Sazýmla, kemençemle, þâirim, yazarýmla,
Ülkemde tanýnýrým; sanatkâr, adamýmla...

Sevdâ olur, gönlüme; kuþlarýn cývýltýsý,
Sabah erken duyulur; martýlar cýrýltýsý...

Târihimle övünür, Atatürk’le yaþarým,
Þurada duruyor; bak, târih fotoðraflarým...

Sur, çeþme, minâreler nice târihi eser,
Bakmak için deðil de; kapatsan, görür; gözler...

Cýhan pâdiþâhýný, yetiþtiren Analar,
Selvi boylu baþlýklar, Sülüklü’de sýralar...

Kalblere þifâ verir, Trabzon’um; gelene,
Ýstemiyorsan, býrak! Seven, tutsun; el-ele...

Sevgimi anlatamam- kara kalemler yetmez,
Bu anlattýðým ne ki? Destanlarýmýz; bez-bez...

Kadir’im. Aþýðýyým, caným; Trabzon’uma,
Hasretle bekliyorum; alsýn, beni koynuna,
Türk Vataný, Türk’ündür. Puþt oyunlar; boþuna.

Kadir Yeter. TRABZON.
Sosyal Medyada Paylaşın: