Umutlarýmý tükettim oldum Ýnancýmý da zamanla kaybediyorum. Çünkü bulamayacaðýmý öðrendim bazý þeyleri Araya araya... Aþký mesela Masallardaki gibi bir aþký. Böyle bir aþký yaþamaya imkan yok.
Bu dünya, Bu düzen Ýmkansýz mutluluk için.
Hayat, tekrar deneme þansý verse de bazý þeyleri Tekrar deneyemeyecek kadar Yorgun düþürerek veriyor bize bu þansý.
Bu hayat, yorgun düþürdü beni taktýðý çelmelerle. Bu hayat, saf yerine koydu beni inandýrdýðý sözlerle. Neden hep çocuk olup kandým bilmiyorum. Neden büyüyemedim bir türlü? Neden hayallere böylesine vurgundu yüreðim? Bir ben miydim bu halde Bir ben mi?
Oturduðum parkta bir ben vardým Hava soðuktu, geceydi Bu yüzden bir ben vardým.
Yoruldum... Üþüdüm... Aðladým...
Ben bu þiiri üþüyerek yazdým...
Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Kastancı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.