aþk dönüyordu anlayamadýðým bir geometri içinde vedalar dönüyordu kafasý karýþýk girdaplar býrakarak ardýmýzda bir anlamsýz kadar kararlý dünya dönüyordu ve yoktu bizden baþka bir dramý
kendi boðazýný kesiyordu gramofondaki þarkýlar herkes bir düþüþü aðýtlarken duruyordum ben kendi içimde bozuk bir deniz feneri kurumuþ aðaç gibi duruyordum bronz yankýlý gölgelerinizden bölünüp çoðalýyordum yine kendi içime
ah bu rüzgar kenarlý bekleyiþ duruyor ve üþüyordum sönmüþtü saðduyularýnýzýn peteði
çiçek yaþayan bir dal biliyordu kimileri beni kimileri yol kenarý, demli bir ç ay içimi yüzleri, dünebakan çiçeði kalpleri, yangýn merdiveni bir güldüm oysa ben annemin kanaviçesinden sökülen
biliyordum her ipliðin bir rengi vardý ama bazý kasnaklar yuvarlaktý
anlýyordum her geliþin bir vücudu vardý ve tüm gidiþler bir çarþaftan artardý
mç-jir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Jir gnsk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.