YAŞADIKÇA

YAÞADIKÇA (Kadýköy-26-Ek.-2012)


Tanrý ömür vermiþse de güyâ yaþadým,
Yokluðun bana veriyor acý ve kader.
Hele yalnýzlýðým öyle ki bir ömre bedel.
Her senemi yaþýyorum. Keder üstüne, keder.

Gözlerimdeki yaþýn akmadýðý gün mü var?
Sýkýntý ve üzüntü ile Dünyalar bana dar.
Neden göçüp gittin? Tutkundum sana yâr.
Elli Üç yýldýr bulmuþtuk sevgi ve istikrar.

Gözlerinin yeþili bazen bir liman gibi,
Gel de sýðýn derdi, bazen de fýrtýnalar eserdi.
Yüreðin kadar ellerin de çok sýcaktý.
Heyhât ki, yýllarca, gözlerimden yaþ aktý.

Tanrýdan gelen emre naçar boyun eðince,
Yüreðim öyle yandý ki inceden, ince.
Hatýrlarým hep ‘çocuklarýma iyi bak’ deyince.
Yangýndan geri kalan kor zamanla küllenince.

Rahmetli oluþunla kendimi Tanrýya adadým.
Kur’an okuyarak her gün, Rabbim diye yalvardým.
En yararlý alýþkanlýðým artýk böylesi oldu.
Dualar ederek gönlüm aslýnda huzurla doldu.

Sonbaharda, bir yaprak gibi benzim sararsa da,
Hatýralar her an seni yâd edip sevgiyle ansa da,
Tanrýya yalvarýp yakardýkça sabýrlar buldum.
Gözyaþýmla, Kur’an okuyarak inançlý bir kul oldum.

Sosyal Medyada Paylaşın: