`` Mevla’m ne eylerse, güzel eyler `` dediler.
Ondan mýydý gidiþin?
Duvarlarýn irkildiði gecelerden aðlarým.
Gözlerime deðen ateþe bakýp da yanma.
Bilmelisin ki;
Çýðlýk, çýðlýða acýr titrek kirpiklerin.
Ben saðýr bir mülteciyim / þehrinin göbeðinde kaybolan.
Sense bir seyyah, her mevsimin tadýný damaðýnda saklayan.
Bir örümceðin aklýna asýyorum kendimi.
Parçalanmýþ dudaklarýn baþ kaldýrýþýyla ö l ü y o r u m.
Her ölüm acýdýr / hangi yürekte çalarsa çalsýn.
Ardý sonu olmayan caddelerde gezinir haylazlýðým.
Dudaðýmýn kývrýmýnda ölüler cirit atar.
Bir musalla yaðar üstüme
Küflenmiþ suretimden düþer cesetler.
Sen yoksun ama
Sahi u n u t t u m
Yüzün hangi renge çalardý kar yaðýnca.
Bilir misin gökyüzü de aðlar bir anne sütten kesilince.
Bir beþik sallanýr kendi içine.
Sensizliðe bel baðlayan ömür çürür ecelin ellerinde.
Ve yokluðuna þahitlik etmekten üþür sonbahar.
Sen ne zaman gittin de küstü Ankalar
Bulutsuz sabahlar düþer üstüme
Yeminler uçar dudaklarýmdan sen dönmeyince.
Gözleri çekiktir bu ayrýlýðýn.
Ayak uçlarým ayaz!
Azrail okþarken saçlarýmý
Üstüme devrilir Aralýk!
Sonra daha çok üþürüm.
Hep bir intihardýr yokluðun parmaklarýmda gezinir.
Gerçi ölüm yakama yapýþýnca anlarým.
Her giden ayrýlýk getirir þairlerin parmak uçlarýna
Artýk her þiirin caný cehenneme.
Yenildim gün doðumunun iniltili sessizliðinde.
Hadi çýðlýk ol da duy beni
Ellerini býraktýðým yerde kaldý sesim
Bir bilsen nasýl ö z l e r i m
Tanrý bile affetmez beni / seni özlerken
B i l i r i m.
Nefessiz ruhlarýn / Ýmansýz ölülerin
Gözlerinden düþerim.
Kör kuyular tanýr leþimi
Seni her özlediðimde orada gizlenirim.
Ki ne zaman toprak kokmaya baþlasam
Yaðmurdan sonra
Bilirim yokluðunun kýyameti kopacak kulaklarýmda.
Avuçlarýmda sýcaklýðýn / boynum da hasretin
Yakamda kahrolasý özlemin!
Meðerse sen gitmiþsin
Ben öleydim de sen gitmeseydin.
Hasretini yutkunarak ölsem
Bilirim sen gelmezsin yine
Tanrý beni affetsin!
Bir parça daha // Ö l m e l i y i m.