birbirine dolanmýþ desenler karmaþýk düþünceler gibi içinden çýkamýyorum üstüme bindirildikçe aðýrlaþan yüklerin oysa hafiflermiþ insan ne kadar çok yük binerse, o kadar küçülürmüþ sýzýlar
öyle olmuyor bütün dolularý boþalttým boþlarý doldurdum katillerimin ayaklarý altýnda çok eski bir kilimim rengi soluk, eprimiþ üstelik fazla güneþ almaktan içine
bir suçlu arýyorum beni suçlu çýkarýyorlar her tanýklýklarýnda parayla tutulmuþ yancý tanýklar gibi üstelik yüzlerini görüyorum bebeklikten tanýyorum onlarý ak tülbentle köþeye oturtulduðum günden
bir türlü çözemiyorum dünya hali deyip de çýkamýyorum içinden ahirete býrakmaya da niyetli deðilim suçlular bulunmalý mutlak cezasýný vermeli gerçek savcý onlar da tatmalýlar bana yedirdikleri zehri babam bile olsa affetmem!
öyle yukardan bakamazlar böbürlenerek yýprattýklarý kilime, çiðneyemezler!
10. 12. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.