kar baktý pencerenin ardýndan ona baktým senin gözlerinden yine bir çocuk oldum yakalandým kar’ýna kendimi bulamamýþken daha baktýðým her köþe bucakta sen vardýn geçiyordu boyun sokak lâmbasýnýn boyunu kar danslarý altýnda
geceydi evlerin kapýlarý açýlmamýþtý çocuk sesleri, satýcýlar çýkmamýþtý sokaða bir mahalle kar gibi serilmiþ yerlere ayak izlerinden yürüyordu yaþlýlar gençler kartopu fýrlatarak hýzla kayarak ertesi kýþlara bilmiyorlardý ayný hýzla geçip gidecekti zaman
bakýþlarýndaki aþktan geçtim bende ayaklarým kayýp düþerken buzda yanan soba baþýnda seni özledim üstünde demlenen çay tadýnda gülüþün iliþti aðzýmýn kýyýsýna ellerimin üstünde ellerinle kar yaðýyordu dýþarda dokunuþun aklýðýnda
oynuyorduk ama oyun m’oyun bilmiyordum ki aldatmaca dersen hiç arama bir Leyla gömleði giymiþtim üstüme arkadan yýrtýlmazdý kar gibiydi sevgisi!
gören güzel bir göz gerekti
8. 12. 2013/ Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.