kalbin dar surlarýný aþardým o yalnýz iklimlerde çýrpýnýr dururdu bütün hallerinden geçerdi sokaðýn bütün açýk, dar açýlarýndan soðukta iyice büzülür sýcakta açýlýr saçýlýrdý sana koþardým
sokak çeþmeleri kapatýlmamýþtý daha musluklardan da temiz sular akardý tertemiz çocuklardýk saçýmýzda beyaz kolalý kurdeleler elimizde muþamba çantalarla giderdik okula þimdiki gibi yine vaaz veren hocalar vardý ama en çok dinlenirdi öðretmen sözü bana koþardýn
sarý kâhküllerin vardý at kuyruktu saçýn tek asvalt yolundan yürürdük kazanýn yol kýyýsýnda iki katlý evler ahþaptý bayram olmaya görsün kaþlara sýralanýrdý annelerimiz bayraklý ellerimizi alkýþlardý içimiz coþardý
þeker sevdiðimiz günlerdi sokakta sek sek oynayýp, top kovaladýðýmýz bazen de elma çalardýk bahçelerden yakalanýrdýk da bahçe sahibine çalmayýn benden isteyin derdi kolonya yapardýk çiçeklerden armudun içinde içerdik viþne suyunu kýsacýk boylarýmýzý yüksek dallarda yaþayarak aþardýk
nasýl vurgun yedi bu bahçe bu köy küçüldükçe küçüldü tepeler ne kýsaymýþ baðla evin arasý yollar binalar yapýlýnca anladýk ne kadar güzelmiþ viþne boyalý yüzün ellerin hep çiçek kokarmýþ oyunda evler, deðirmenler, bebekler canlýymýþ rol kesmelerimiz oðlan kýza aþýkmýþ
neden sonra anladýk özlenecekmiþ kaçak gittiðimiz sinemalar!
6. 12. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.