T â n r ý m
Sevmekse bu günâhýn diðer adý
Baðýþla beni!
Cehenneminde yanmaya geldim.
Daha dün ellerim ayakuçlarýma deð(e)mezken
Seni sevdim.
Ve sen çoðu kez gittin!
Sonra ayrýlýk oldun parmak uçlarýma.
Gökyüzünde aðlarken martýlar
Dilaltý sensizliðimde ölürüm usul, usul.
Kimseler uðramaz kýyýlarýma.
Bilmelisin ki;
Sen gittiðinden beri kimseyi sevmedim.
Hayalin dýþýnda.
Elleri yorgun bir þehrin avucunda üþürüm þimdi.
Yaðmurlar yaðmaz gayrý saçlarýma.
Artýk güpegündüz ýslanamam.
Gözlerinin çatýsýnda sallanýr çýplak bedenim.
Ki ne zamandýr kekemedir ruhumun kefensiz yaný.
Kýrýk bir merdivenden düþerken aklým
Ruhumun duvarlarýna takýlý kalýr ürkek yaným.
Öyle sahipsiz.
Öylesine çaresiz.
Anladým sonu yok bu ayrýlýðýn.
N’olur
Gidiþinin ötelerine intihar et beni.
Anladým ki sensiz olmak
Ölüme boyun eðmekmiþ.
Ki;
Kaç kez ölür ki bir insan?
Azrail’in týrnaklarýnda uyurken?
(—Ben öldüm çok kere.)
Sen gittin ya
Yaðmuru olmayan ülkelerde üþümeye mecburum þimdi.
Eyy benim gidiþi geliþi kadar güzel sevdiðim
Tanrý uzaktan bakarken
Son defa yýka beni ç ý r ý l ç ý p l a k.