Bilemedik Sevdânın Amentüsünü
Bilemedik sevdânýn amentüsünü…
Bilecek kadar talebe olamadýk…
Beþikteyken baþladý sevdâmýz
Önce anaya…
Onun kokusuna, yüzüne sevdâlandýk,
Anam dedik, baðrýna baðlandýk…
Sonra biraz daha geçince yaþ,
Bu sefer sevdânýn rengi deðiþti,
Cismi deðiþti…
Anadan ayrýldý sevdâmýz
Gitti elin baðrýna baðlandý…
Ana kadar kýymet bilmeyen,
Ana kadar merhamet duymayan,
Ana kadar özlemeyen,
Ana kadar sevmeyen birine
Muhtaç oldu kör olmayasý…
Sevdâ dedikleri gâfil,
Anadan gayri yâr mý olur sözüne
Olur, dedirtti;
Ondan sonra ne tekerimiz yolunda gitti
Ne de huzuru tutabildik avuçlarýmýzda…
Darmadaðýn olduk elin gönül kapýsýnda
Çalmaz olaydýk o mel’un kapýyý…
Bilemedik sevdânýn amentüsünü…
Nasýl yazýlýr, nasýl okunur, bilemedik…
Bir türkü tutturduk yol boyunca
Kar da yaðdý, sel de geçti üstümüzden
Bana mýsýn demedik…
O kadar yol aþýndýrdýk da
Bir kapýdan içeri giremedik…
Bilemedik sevdânýn amentüsünü,
Harçlýklarýmýzdan biriktirip aldýðýmýz oyuncaklar
Bir anda mutluluklarýmýzdan biriktirip aldýðýmýz kocaman dertler oldu…
Acýmazdýk gönlümüze, o da bize acýmazdý
Ýki kafadar ayný yolda yanar giderdik…
Bilemedik sevdânýn amentüsünü…
Ne okuyabildik, ne dinleyebildik…
Bir inadýmýz vardý sevdâyý tepmek için
Bir uslanmaz gönlümüz vardý….
Hem yanardý için için
Hem kanardý…
Gönül, aklýn yoluna barikat kurardý,
Gözümüz her þeye hipermetrop bakardý ondan baþka…
Telgrafýn tellerine kuþlar mý konar, bilmezdik.
Ya da postacý kapýyý kaç kere çalar, umurumuzda mýydý?
Bir sevdâ teline konmuþ iki kuþtuk biz,
Biri bendim, biri gönüldü, çaresiz…
Ve sevdâ kapýsýný yüzlerce, binlerce defa çalmamýza raðmen
Açan olmadý,
Bekleye bekleye sýfýrý tükettik biz…
Bilemedik sevdânýn amentüsünü…
Hocalarýn nefesi yetmedi okumaya,
Minarelerden selâsý çaðýrýldý sevdâmýzýn…
Ýlk topraðý atan da bizdik,
Beyazlara bürünüp içine yatan da…
Bilemedik sevdânýn amentüsünü,
Bilmezlikten geldik belki de…
Arada uçurumlar yoktu,
Yan yanaydýk…
O ne isterdi, ben bilmezdim
Ben ne isterdim, o bilmezdi…
Bilemedik ne istediðimizi
Ve sonra bir þeyi öðrendik ki;
Aslýnda sevdâ dedikleri
Ayrýlýnca baþlýyormuþ…
Eller ayrýlýnca,
Gözler ayrýlýnca,
Gönüller ayrýlýnca…
Ve aslýnda ayrýlýk kavuþmayla baþlýyormuþ,
Bilemedik…
Bilemedik sevdânýn amentüsünü,
Okuduk ardýndan üç Gulhü, bir Elham…
Attilâ Edri
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.