benim hiç kaðýttan uçaðým olmadý yorulmadý kollarým hiç anlamsýzca güneþin daðlar ardýna nasýl sýðdýðýný hiç merak edemedim hiç merak edemedim büyüyünce ne olacaðýmý düþünemedim büyürken her þeyin eskiyeceðini kaldýrýmlarýn kirli serinliðini nasýl özleyeceðimi merak edemedim benim hiç dizim kanamadý doyasýya benim hiç kaðýttan uçaðým olmadý hiç kovalamaca oynamadým mahallenin cefakar kedileriyle ödevini yaptýn mý sorusunu son bir kez duyabilmek için neleri feda edebileceðimi hiç düþünmedim hiç aþýk olmadým baþýmý kollarýmýn üstüne yaslayýp gözyaþým kuruyacak kadar aðlamadým hiç her þey dört nala eskirken aðýrdan alamadým hayatý soramadým kimseye neler olacaðýný sonra bir anda karardý gözlerim kirpiklerimi açtýðýmda çok geçmiþti ben çok yoruldum ama benim hiç kaðýttan uçaðým olmadý
Sosyal Medyada Paylaşın:
attilaedri Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.