Bilmez miyim; Battý mý dikeni gülün, Gözlerimden yaþ süzülür. Ne içimdeki hüzün Ne de efkârý Geçen günün, Akar durur güldür güldür.
Kar etmez Tek bir kelamým Ne de isyaným; Söz geçmez gönle Sultaný olsam da Ýçimdeki dipsiz dünyanýn…
Zaman zaman Bir çocuk masumiyeti Hükmeder kalbime, Sanki hiç büyümemiþçesine. An gelir; Aklýmý baþýma devþirir, Yaþým çoktan Kemale ermiþçesine.
Elimde olsa; Ayrýlmam dizinin dibinden Annemin Ve onun sýcaklýðýnda Sonsuza deðin… Kah çocuk Kýrýlgan ve sokulgan; Kah yaþýmý yaþarým Tüm dünyanýn derdi sýrtýmdayken.
Kendimle tüm kavgam, Benzememek ahvale, Büyümek ve yaþlanmak Ýçimdeki masumiyetle. Ýçim rahat, Vicdanýmla baþ baþa Ne zaman koysam Baþýmý yastýða.
Belki de yenildim ama Asla da kaybetmedim kendimi Ýnsanlýk denen bu uzun yolda. Sözüm var Yaradan’a; Her ne kadar mutsuz olsam da: Ne bir isyan zikrederim dilimde, Yakarýþým sadece, Kaybolmak O’nun hidayetinde.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülüm Çamlısoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.