’’senden sonra
deðiþti acýlarýmýn alfabesi
artýk A’dan baþlayýp
en fazla D’ye yürüyor kelimeler’’
demli içiyorum çayý eskisi gibi
sadece
bir þeker fazladan atýyorum
sanki o zaman
eksikliðin
buruþturmuyor dilimi damaðýmý
akþam üstleri
ayaza vurmuyorum yüzümü
parmaklarým uyuþuncaya kadar
hiç bilmediðim sokaklarýný þehrin
adýmlamýyorum adýný sayýklayarak
en fazla pencere kenarýndan izliyorum yaðmuru
saçlarýmdan süzülüp
göðsümü delmesine izin vermiyorum
hem
selamda söylemiyorum sana
her baktýðýmda güneþe
sýrf sen izliyorsun diye
neden bahsettiklerini bile bilmediðim
televizyon programlarýný izlemiyorum
merak etmiyorum uzayý
düþünce gücüyle neler yapýlabileceðini
düþünmüyorum
aklýndan geçenleri uzak tutuyorum aklýmdan
gece nöbetlerine bölmüyorum uykularýmý
kabusta görmüyorum artýk biliyor musun
galiba git gide
geceylede barýþýyorum
ne zaman üþüse ellerim
kalbimin üstüne koyuyorum artýk
bulaþtýrmýyorum ellerinin lekelerini kelimelerime
öfkemden
diþlerimin arasýnda ezmiyorum
bütün tanýdýk isimleri
senden sonra
rengide deðiþti acýlarýmýn
yeþil giymiyorum üzerime artýk
artýk
en kýrmýzý halini yazýyorum þiirlerin
ve
senden sonrasýný