hangi mezarýn boþ olduðunu biliyordum içinizin kabristanýnda neden kuruduðunu karanfilinizin kök oynarken böyle yalnýz kendi sýrrýnýza ihtiyacýnýz varken baþka gövdelerin üstüne düþüp parçalanmýþlýðýnýzý bolluk üzerine
görüyordum ruhunuzun geçmiþini bir sokak aþaðýnýzda yaþýyordum þeker olmak ve bir karýnca yýðýnýna yakýn oturmak parmaklarýmý çiðniyordu dokundukça size avuçlarým güneþten arttým yaktým ve bir tutam saç gibi sizi omuzlarýmdan attým
teslimiyet oymalýydý masalarýnýz yoktu kýrmýzý seslerin kafesleri beyaz terennümleri bu yüzden bitmeli dedim bu yüzden bitmeli kaydým bir gelenek dýþarý damladým bulaþtýðým her terk nasýl olsa hep benimdi
anladým bir ruhun geçmiþi uzandýðý dudaðý yoklayarak öpmeliydi ben hep vardým kuþ cývýltýlarý toplayan mezarlar kazýlalý beri
mç-jir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Jir gnsk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.