Büyükada

Aðrý’yidi yüreðim her görende seni büyükada’da,
Her gördüðümde dem tutardý sensiz beni.
Kalem týrmalardý geceyi ýþýða yol almaya,
Takatim kalmadý bir dahaki sensizliði görmeyi usta.
Nargilende demlenirim ben yürek içlerimin büyükada’sýnda,
Sen kýz kulesine inat sevgiyle umut saçarken etrafýna.
Kýrýklarýný topladým gölgenin seferi kaçmadan ömrümün,
Kaç vuruþta öldürür kalemin,kaç hazan yaþar bedenim.
Dökmez mi güz güllerini yedi verenler zemheride,
Donmak deðilmi iç çekiþmelerimde yalnýzlýðýmýn.
Yorgunluðuydu günün ufkuna gizlice sýðýnan büyükada’mýn,
Gözlerimdi sana takýlýp yürekten ah çekip daðlanan.
Hasretle sarýlýp fenerine tutundu güneþim,
Ne inlemelerini duydu gece,nede acýsý hafifledi yüreðimin.
Kýyýsýnda sessizce duruyor ki büyükada’nýn gece,
Ve sadece içinden ben geçiyorum sonsuz fezanýn.
Karþýlýyor yalnýzca meteor,göktaþý ve yýldýzlar,
Gece mahçup týrmalýyor içinden büyükadayý aþikarca.
Boðdu denizi gece gözlerine bakýp feriyle,
Söz verdi ýþýðýna fenerin uslu duracaðýna defalarca.
Büyükada’da durdu gerçekten yalanda olsa,
Döndü zaman susuz denizde tekrar kirlendi nesil,
Aklýmýn oynaklýðý tuttu yine sana dair geçmiþleri,
Ve unuttum seni büyükada’da günahsýz gecede.

Sosyal Medyada Paylaşın: