sadece söz söylemek gelir elimden elimde tutamam dizginlerini dörtnala koþmak ister atlar alabildiðine özgür memleket yollarýnda
isterim ki bir çiçek de benim elimden açsýn topraðý,suyu benden tomalar karþýlamasýn bir araya gelince üç kiþi özgürce haykýrayým içimdekini
korkarlar içimizde koþuþan sözcüklerden parklardan, kafelerden, salonlardan yeni uçlar, sürgün çýkaracakken tutuklanýr düþünceler gelmemiþken daha bir kitap haline renkler
kimi sözcükler yetmez kimi karalarý aklamaya devrilirken aðaçlar böcekler de devrilir altýnda kalýrlar devasa gövdelerin
ve köprü kimler için yapýlýr devire devire aðacý, topraðý ve devirerek ayak baðý insanlarý
gitgide küçültülür insan küçültülür küçültü küçül
sözcükler kalýr boyun eðmeden kimseye
büyür insan insanlar
en büyük hazinedir söz tarihe tanýklýk eden
1. 12. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.