yoksa dilsizleþir konuþkan sevdalar suretinden geçmezse ay köroðlu’nun atlarý kiþnemezse dilinde evsizleþir aþk kimse kýmýldamaz yerinden duvar duvara bakar
bir adam alýr baþýný gider iþe, içkiye verir kendini baþkasýnýn bakýþlarýnda yaþar sevdasý erteler kendini,ertesi günlere o bir saatlik çay saati gelmez sevgilinin gözlerinde demlenen
hep baþkalarý geçer kendi geçmez yolundan acemidir, hayat taylarý hep aþamaz yüceden yüce daðlarý dost onu bir dað kulübesinde bekler önce gitmiþtir oraya gölgesi isli,kömürlü bir ocak geçmiþi tüter
kadýn çýkamaz bir türlü geçmiþin tozlu merdivenlerinden bir pencere açýlýr çok uzaklarda her insan kendi çevresine sürgünken bir örümcek gibi kadýnlar kendi hayat aðýný öremez sýrtüstü düþer hamamböceði dev bir insan eli bekler yeniden yürütecek boyasý çýkmaz karalýðýnýn bekler,bekler
konuþan çocuklardýr bunca aymazlýðýn içinde balýk aðlarýný,çýrpýnmalarýyla yýrtan
susarýz
29. 11. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.