yine yýldýz düþüne daldým bugün gökyüzüne çýktým senin bakýþlarýnda bütün karanlýk gölgeler çekildi aramýzdan sonra iþe yaramayan kara bulutlar beyaz kýr papatyalarý serildi,sevgiyle önümüze biz hep böyle gülelim dedim hep böyle güleryüzlü olsun çiçekler
rengârenk bir dünyaya girdim masal anlatýr halimle çocuklara topraða yazayým derken suya da yazdým ismini ben yazdým o silindi kayýp gitti bir motor
her kýyýda seni düþündüm yanýmda bir çocuk burnunu çekti mendilim sana uzandý gökyüzünden düþtü gözyaþlarýn gerçekti, ellerimi tutan ellerin þu sessiz satýcý gibi gölgesini bile unutmuþ fani
yalnýz oturup simit çay içmekti sensizliðim oysa insan kaynýyordu otaðýnda sevgim gül ekiyordu her yeni sabaha dilim lâl seni seviyordu
kalabalýklar korkutur beni yalnýzlýk kadar öyle kalabalýktý ki yalnýzlýðýn çelme taktý kimsesiz yalnýzlýðýma yere çakýldý yýldýzlar
soldu açan çiçekler
29. 11. 2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.