kadýnlar geçerdi yollardan bir sürü hüznü tepeleme sýrtlanýp kimi baþýný öne eðerek kimi baþý yukarýlarda dik kimi apalamayý yeni öðrenmiþ bebe kimi yere diz çökmüþ
elim çenemde oturur izlerdim bazen ýrgatlýktan gelirlerdi avuçlarýnda bir tutam fi bir tutam nohut güneþ iz býrakýrdý yüzlerinde bir tutam umut bir tutam sevinç yer bulurdu kendilerinden uzaklarda bir yerde
aramaya çýkmazlardý nedense kendilerinden savrulan hayatlarý biraz kaderci, biraz soðuk olurdu adýmlarý ellerinden ç’alýnan güllere korkarak uzanýrlardý bazen kuytularda gizleyerek adýmlarýný
gülümseyerek bakarlardý bana kalem ve kâðýtla birleþen ellerime daha güzel þeyler yaparsýn derlerdi istesen roman olur elinde resimlerde hayat bulan kadýnlar çýkarlar çizgi olmaktan aynadan yansýmaktan öte can bulurlar
güvenirlerdi neden ayný aynada yanýmda durmazlardý tutarak kendi ellerinden kutsamaktan çýkarýp emeði hakkýný vermezlerdi
kanarlardý belkide yazgýya çözümlemeden içindeki gerçeði öteye geçemezlerdi pantalon giymekten saç kestirip,bir öküz gibi daðda, tarlada en önde iþe sürülmekten arkasýnda yürümekten erkeðin
oysa erkek gibi kadýnlardý hani derler ya,kaç erkeði çýkarýr cebinden sýksa taþý un eder istese ece olur istese gökyüzünde ýpýldayan yýldýz neden aciz bir erkeðin elinde oyuncak olurlardý da neden diye sormazdý kimsecikler
dünya erkek miydi yoksa? erkekçe dönmeyen kadýn doðuran mýydý sadece?
ana mýydý?
nedense hüzünler gebe kalýr içinde..
26. 11. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.