/korku, karanlýk tarafa dönen yoldur çýkýp koyulmazsan ecel o yolda seni bulur/
çýkamadým kara gölgemin arkasýndan yüreðimdeki kýþ öyle uzun sürdü ki hayâl bile edemedim yazýn geleceðini
sabah kapýlarýný kapardý yüzüme çýkamazdým geceden kanatlarým albatros/unkiler kadardý
küçük/ tü mut hisselerine razýydým hep küçük saksýlara sýkýþmýþ çiçekler gibi kesif karanlýkta kalmýþ, küçük pencere tutsaðý ben ki, büyük büyük deðildi benliðimde yatanlar
yine hýzla akýyor zaman silgideki tebeþir tozunun zerresi elimde kalan
yaz biter güz gelir geceden güne / günden geceye geçer zaman yaþadýkça acýlarý da tadar insan mümkün deðildir yazý /yý /laný tekrar yazdýrmak
ân olur yüreðindeki acýnýn sarsýntýsýný bir sen hissedersin pencerene dayak/ ken karanlýðýn eli günün eteðine ulaþamazsýn
hâlâ küçük düþ/ üm/ ü biliyorum paslý bir bileyle ateþi yakýyor ellerimi sessiz soluðumla, ben büyüyorum gitgide belki de, hayatýn öte tarafýna yakýným þimdi/ lerde bilmiyorum nedir elimde kalan!
üzerimizdeki gök koyulaþýnca aklýmýzýn yangýnýný ateþler gelip gelmeyeceðini bilmediðimiz fýrtýna
zaman yine gece uykularým delik deþik biz düþ/ ümle düþe / oturuyoruz diz dize dilim maðlup hüzünle çoþup taþan sus/ kunluk galip…
bir bozkýrda mahsurluðum sürerken yaþam ile paydasý bir soluk çocukluðumun odasýnda oturmakta
yaþam kaç hece ölüm kaç hecedir aðýrlýðýnca tartýlabilmesi mümkün olsa…
Hâdiye Kaptan
Sosyal Medyada Paylaşın:
sahaf Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.