bu þiire sen canlý bakan gözlerinle gülümseyen yüzünle girmeliydin çocuk annen seslenmeliydi balkondan fazla terleme, gel diye kucaklayarak küçük topunu koþarak çýkmalýydýn evin merdivenlerini
sana uzaktan el sallamalýydý arkadaþlarýn çabuk gel diye terini silince annen fýrlamalýydýn yine sokaða
sen terör nedir bilmezdin çocuk ya da neden öldürülür insanlar tarifsiz kazalarda yaþamaya koþardýn yalýn yalpa oyundu hayat senin için
bilmedin neden kapandý gözlerin neden öldün hayata gözlerini yumacaðýný bilmezdin en acý tesadüflerle sen daha oyundun çocuk
büyükler n’aparlar nedir dertleri birbirleriyle anlamazdýn ýþýl ýþýl gözlerle bakardýn kelebek gibi oradan oraya pýr pýr bilmezdin kanatlanýp uçarken bulanacaðýný ölüm ziftine
güzel günler görecektin çocuk belki güneþ seninle doðacaktý bir saðanak olup yaðacaktý düþlerin özlemlerin oluþturacaktý ellerini büyüyecektin yeni fidanlarla beraber gölge olacaktýn birilerine birilerine ýþýk birlerine ses nefes
böyle olmamalýydý çocuk böyle acýmasýz olmamalýydý hayat güzel yarýnlar görecektin belki seninle doðacaktý güneþ belki büyük bir adam olacaktýn büyük büyük adamlar yanýnda cüce cüce kalacaktý ölmemeliydin çocuk
böyle sürmeyecekti devran çocuklar ölmeyecekti puþt saldýrýlarda!
19. 11. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.