sevgili soðuk kaldýrýmlarda titreyen gölgem gibi gözümde büyüyor haremi yollar cebimde yasaklý dünlerim belirsizliðin kalbine yürüyorum belirsizlik ki korkularýmdan daha zifiri bak yine geceyi vuruyorlar leylak baharýmýn üstüne kahýr kusuyor kül rengi bulutlar
ne zaman gözlerimi kapatsam fiþlenmiþ bir çýðlýk yýrtýyor düþlerimi bir yerlerde kurþunla körebe oynuyor çocuklar kan tutuyor yýldýzlarý barut kokuyor parçalanmýþ umutlar
dur gitme diyor yüreðim biraz daha kal biraz daha eskit sabrý dilinde belki yarýn güneþin alev saçlý oðlu doðar tutar sevdanýn mülteci ellerinden parmaklarýnýn ucunda tutuþur evren
belki sil baþtan yaratýr dünya’yý tanrý cenneti býrakýr savaþ çocuklarýnýn küskün avuçlarýna...
01 Ocak 2013 Braunschweig Nuriye Zeybek
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nuriye Zeybek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.