Ş E H İ R

Ne olmuþ? Bu þehire.
Hertaraf yýkýk.
Sis batýrmýþ.
Körebe oynar gibi,
Ordan oraya koþturuyorum.
Burada bir çocuk parký vardý.
Akadaþlarla hep burada oynardýk.
Kumdan kaleler yapar.
Birdir bir, uzun eþek,
Tahtara vallide bir birimizi tartardýk.

Sis gittikçe yoðunlaþtý
Sislerin içinden amca benide al dedi.
Yaklaþtým,
Sekiz on yaþlarýnda bir çocuk.
Elinden tuttum.
Þehir neden böyle oldu.
Diye sordum,
Bilmiyorum dedei.
Okulumuzda kayboldu.
Annemlerde.
Bende þaþkýnlýk, çocukta þaþkýnlýk.
Þehir kabusa dönmüþtü.
Ýnsanlar komþularýmýz,
Hiç biri yoktu.
Daðlarýmýz bile.
Koskocaman þehir kaybolmuþtu.

Bir taþýn üstüne oturduk.
Baþýmý ellerimin arasýna alýp.
Düþünüyordum.
Ne olacak sonumuz.
Bu mahsum çocuðu ne yapacaðým.
Çocuk yumuþak bir sele,
Amca bak sis daðýldý dedi.
Baþýmý kaldýrdým.
Þehire sanki atom bombasý atýlmýþtý.
Ýnsanlarý aradým yoktu.
Sokaklar ýssýz.
Kaldýrýmlarada çocuk ve ben.
Elimi sýký sýký tutmuþ.
Beni birakma diyordu.
Garip bir þeyler olmuþtu.
Ama ne anlýyamadým.
Yer yarýlmýþ.
Yerin dibine, çökmüþtü þehir.
Ama çocuk yanýmdaydý...

Oktay Çöteli

Sosyal Medyada Paylaşın: