SEN DE LE DİM _____

Kalýplaþtýðýmýz þekilde güldüm onayladým...

kafeste kendi iç örgülerimde yitiþ belkemiksiz güvence içinde

içinde þüpheyle kývranan ayna...

yüzümün yarýsý koðuþ yüküm sýrtýmda

ve ben kendinin katili müebbetlik bir suçlu.

kovuyorduk baþka baþka kapýlardan bendimizi

sonra geri dönüyorduk bayat çözümlere

belkide dönme dolapta midemizi koruyarak alýþmayý öðreniyorduk

camdan ve saydam dý

ve hep kýrýldý

o görünmeyen hislerin

kimbilir oturup ne düþünüyor

bir cetvelle ölçüyormu enimi boyumu

yoksa herþeye raðmen kabul ediyormu olduðum gibi beni

yargýlýyor du

üstelik ince zarýmdanda sýyrýldým

çok belliyim ve korkuyorum...

diþ aralarýnda saklanan sýrlar bunlar

tadý zehir tadý iþkence

yutsam ölürüm ,

konuþsam ölüm gibi...

içerdekiyle karþýlaþmak

dýþardaki onu çözemiyor

ve daha çok gömülüyorum kendime...

hangi sokaða girsem yaftalanýyordu gülümsemem

koþuyordum döküp saçýyordum rezil oluyordum

aynayla hesaplaþýp kýrýyordum ellerimle

kendimi avutuyordum gerçekleri gizliyordum

yaþamak istiyordum

sesim kýsýlýyordu sonra

biri ben senin gördüðün

biri sen içimde yaralý þüphe dolu


ZAMAN,

sadece bizim akýttýklarýmýz

tutamadýklarýmýz...


Sosyal Medyada Paylaşın: