Deniz Olsun Yüreğim...

Büyü dolu bahçe
yüzümü eline alýp okþayan
aðaçlarýn dargýn bakýþlarýnda
bir dokunsan aðlayacak ...


kaçmak imkansýzlýðým
labirentin içindeki irdeleyiþ
kaç tane giysi deðiþtirdim,
hala kimliksiz.
bir yýlan tarlasýnda
sokuyordur zehir...


öyle çirkin bir kýzarýk ki
acý taþmýþ içeriden
babacýðým
senin yaþtaþýn onca aðrýkla
meþgulum
kalbimin zaferi yok
kalbimin kayýplarý var
ikimizi ayný hissettiren o kaygý
geleceðin ýpýslak titrekliðiyle
elimize alýp baktýðýmýz ...

uçsuzca
haledemediðin dertlerinle
ve yalnýzlýk sýzlar
sýzar bir yerlere gene
içimden akanlar
ve boyar
rengim kýrmýzý
kaným kadar kýrmýzý
ve onun kadar yoðun bir pýhtý
gözlerim

birdenbire görüp çekilir kabuðuna
o dehþetli çukurlardan.
ve içine düþen maðlup
yakar bir aðýt
saklýdýr bir yerde
ve bulunmak
aradýklarýnýn arasýndan yitmiþ
bir tünelde
tünemiþ karga
siyahça
benek benek ýþýk

azar azar mutluluk
sýnýrlý oyuncaklarla
yetinmek zorunda olan
koca bir bebektir ruhum
belirlemek
yoktur...

ölmüþtür netice
ve kalbimin çevresinden büyüktür ,
beni yutup yokeden öfke.
hep kýzgýndýr koru
ve yoktur maþasý
tutup yakar ellerini
yanar güzelliðim

kül dolu genzim
geçmiþin ve geleceðin yanýklarýndan
büsbütün körleþtim
bir demir yýðýnýnýn gölgesinde
kesilerek birþeylerden
arttýrýlarak mesaim ,
bu yaþlý acýlarca...

vücudunun hastalýklý dökümanlarý

vicdan azabý

aðlayan anýlar

çocukluðunun çalýnan oyuncaklarý

mevsimsizlik

esaret

sevgisizlik

kayýp aþk rutini

tuhaflýk

aitsizlik

terkedilmiþlik

dallardan budanmýþ çiçek bitki

kýsýr sonsuzluk

çeliþki

aðrý

üzüntü

çekince

korku

kaygý

huzur katliamlarý

bu kadar kolay geçti matem
böyle olmamalýydý yerinden oynamalýydý taþlar
belki kalbim durmalýydý
okuduðum ölüm günleri sarsmadý
aðladýkça bitiyordu yaþ...



Sosyal Medyada Paylaşın: