adı kaya gibi bir yaşamdı.

bir sürgündü sessizliði,
yaþama kement vurulmuþ dudaklarýndan
hep özlem akardý
ve o özlemin içinde
kederle akan bütün þarkýlar
mutlu ve tebessüm eden
insanlýðýn deðerleri içindi
yaþamak için var olmaktý..


þimdi bu þarkýlarý dinlerken
adý kaya gibi kalender olan bir hayatýn
ezgilerini dinliyorum usulca
ve dinlerken yürek heybeme dolduruyordum
insana ve yaþama dair bütün deðerleri.

dinliyorken masum bir hayatýn temellerini
ve insana biçilen en kutsal deðerin
ne olduðunu daha iyi öðreniyordum/öðreniyorduk.


çünkü her deðer içinde sakladýðý
misyonlarla ve vizyonlarla büyürdü
ve büyüyen her misyonun içinde
bu deðerleri anlatan þarkýlar
ve bu þarkýlara anlam veren
sözcükler bir yaþama
hem model oluyordu
hem de bu deðerleri
içimizde yükseltiyordu bir çýrpýda.


ve biz bu yükselen deðerlerle
sýnýrsýz bir insanlýðýn,
ve mutlu bir tablonun resmi nasýl olur?
ve en önemlisi bu resim nasýl hayat bulur?
onu da çiziyorduk yüreðimizin bir köþesine
ki yaþama dair
her attýðýmýz adýmda
buna dikkat edelim diye.
bir böcek ezilmesin diye
çoðu kez kendimizle milyon kere
mücadele ediyoruz.



ve bu mücadelenin sevinci ruhumuzu ve
yüzümüzü bir tebessüm gibi yalýyordu.
içinden yýldýzlar,yakamozlar dökülüyordu
içinden kaya gibi bir hasretin öðretileri
ve sevinçleri þavkýyordu.


kasým /2013

Sosyal Medyada Paylaşın: