çığlık

karýþtýrdýðýmda
zamanýn saçlarýný
körelmiþ duyularýmla
düþlerimi
kusarým

pusulu yollarým
uzanýr
saldýrgan ellerin
çokluðuna
açýnca kapýsýný karanlýðýn
annemin çýðlýðýnda
uyanýrým

sanmazdým
çiçeklerin dikeninde
yiteceðimi
her sabah uyandýðým
çaresizliðimle

ki
soyunduðumda arzularýmý
geç olurdu aydýnlýða
ben de
günahýmý toplardým
cennetsiz yaþama

oysa
rüyalarýmda
uzatýrdým ellerimi
güneþe
salýnýrdý bahar
her gülüþümde
parmaklarýmda görürdüm
gökyüzü maviliðini
umudu saðarken geleceðe
aydýnlýk toplardým habire

sen ey
her kýþ giyindiðim
piþmanlýk
bilmezmisin
mevsim mevsimi
doðurur
güneþin uzayan saçlarýnda
yiter karanlýk

artýk
kýrýlmýþ bir dal
ucundaki
yalnýzlýðým
savrulurken sensizliðe
aðýzlardan çýkan
her yýlan
geçmiþten geleceðe
insanlýðýný baðýþlar
iyiliði çýkarýlmýþ
günlere

bir de
karanlýklar yaðsa da
susuzluðumu besleyen aþka
uzayan kaldýrýmlarla
dokunmasa da ellerim
dikensiz kýrmýzýya

aldýrma

tohuma duran özlemimde
asýlýrken boynuma
cezasýz suçlarým
içimdeki þehir ölür

sürer sürgüsünü
kapýsýna
kavuþmalarýn
nedensiz
vurulur ay
kaþlarýnda hilal ölür...

31.10.2013 Mönchengladbach... Sinan Toraman
Sosyal Medyada Paylaşın: